NIEDZIELA MIŁOSIERDZIA BOŻEGO

„Święto to wyszło z wnętrzności [miłosierdzia Mojego] dla pociechy świata całego (Dz. 1517) i jest zatwierdzone w głębokościach zmiłowań Moich" (Dz. 420).
Zgodnie z życzeniem Pana Jezusa ma być obchodzone w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, co wskazuje na ścisły związek pomiędzy wielkanocną tajemnicą Odkupienia a tym świętem. Liturgia tego dnia najpełniej wychwala Boga w tajemnicy Jego miłosierdzia. Święto Miłosierdzia Bożego ma być nie tylko dniem szczególnej czci Boga w tej tajemnicy, ale także dniem łaski dla wszystkich ludzi, a szczególnie dla grzeszników. Pan Jezus związał bowiem z tym świętem wielkie obietnice. Największą z nich złączył z Komunią Świętą, przyjętą w tym dniu - jest to obietnica "zupełnego odpuszczenia win i kar”, czyli takiej łaski, jaką otrzymujemy tylko w sakramencie chrztu świętego. Wielkość tego święta polega także na tym, że wszyscy nawet ci, którzy dopiero w tym dniu się nawracają, mogą uprosić wszelkie łaski, jeśli one są zgodne z wolą Bożą.
„Chcę - powiedział Pan Jezus do Siostry Faustyny - aby ten obraz (...) był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy; ta niedziela ma być świętem Miłosierdzia” (Dz. 49).
Pan Jezus prosił również o odmawianie Koronki w Godzinie Miłosierdzia, czyli o godzinie trzeciej po południu. W ten sposób możemy uczcić każdego dnia moment jego konania na krzyżu. „Jest to godzina – jak to obiecał Pan Jezus – w której uprosisz wszystko dla siebie i innych. Nie odmówię duszy niczego, która Mnie prosi przez mękę moją”.